Σαλιάπιν, Φιοντόρ Ιβάνοβιτς

Ρώσος βαθύφωνος που απόχτησε γαλλική υπηκοότητα (Καζάν 1873 – Παρίσι 1938). Από οικογένεια χωρικών πέρασε σκληρά και βασανισμένα παιδικά και νεανικά χρόνια. Το μουσικό θέατρο, που τράβηξε το ενδιαφέρον του από τα παιδικά του χρόνια, τον έκανε να ακολουθήσει μια ομάδα πλανόδιων τραγουδιστών, ώσπου, στην Τιφλίδα, μπόρεσε να παρακολουθήσει μαθήματα τραγουδιού. Επιβλήθηκε κατόπιν, με τις εξαιρετικές ερμηνευτικές του ικανότητες, στο Αυτοκρατορικό θέατρο της Πετρούπολης και κατόπιν στην Ιδιωτική Όπερα της Μόσχας, όπου, το 1896, αναγνωρίστηκε οριστικά στο Η ζωή για τον τσάρο του Γκλΐνκα. Έμειναν περίφημες οι ερμηνείες του σε μελοδράματα του Μουσόρ-γκσκι (ιδιαίτερα στον Μπόρις Γκοντούνωφ), του Νταργκομύσκι και του Ρΐμσκι - Κόρσακωφ. Ο Στανισλάβσκι τον παρουσιάζει ως παράδειγμα στις θεωρίες του για το δραματικό θέατρο. Έγραψε στα ρωσικά δυο αυτοβιογραφικά βιβλία με τίτλους Αναμνήσεις και Στα μονοπάτια της ζωής.